Kabul edip yüzleşmediğimiz her hata, içimizde çürüme benzeri bir enerji yaratır. İçin için hatalı olduğumuzu biliriz ve aslında bunu saklayamayız. Bir terapistin telkiniyle “kendimi seviyorum ve affediyorum” derken, bu sözün gerçek manasını kavrayamayız. Kendimize karşı her yönümüzle derin bir kabul ediş içinde değilsek, dışımızda ne kadar güçlü, özgüvenli, sağlam durmaya çalışsak da “ben değersizim çünkü çok fazla hata yaptım” şeklindeki enerji, ruhumuzdaki çatlaklardan diğerine doğru sızar. Bu enerji kaçağına engel olamayız. Bizim yüzleşip kabul edemediğimiz hatalar, diğerleri tarafından zaten kabul edilmez.
Psk. Tülay KÖK – Terapi Odası Konuları kitabından
