Hayatımız da dahil, sahip olduğumuz her şeyin bize emanet verildiğini yaşadıkça öğreniyoruz. Sıkı sıkı tutunduğumuz, muhtaç olduğumuzu düşündüğümüz, onsuz yapamam dediğimiz ne varsa bir bir elimizden gidiyor. Hayat; bağlanmak, ayrılmak, yeni bir şeye bağlanmak, ayrılmak ve yeniden bağlanmak… Ta ki hiçbir şeye onsuz yapamayacak kadar çok bağlanmamak gerektiğini anlayana kadar acıyla süren, sonrasındaysa özgürlüğün temiz hava gibi içimize sızdığı döngü.
Paylaşmak Güzeldir !
![](https://secure.gravatar.com/avatar/dc87ba54521573dcb06443d3e23d2cde?s=80&d=https%3A%2F%2Fwww.tulaykok.com%2Fwp-content%2Fthemes%2Fdt-the7%2Fimages%2Fmask.png&r=g)